Hele mooie momenten van contact
“Waardevolle ontmoetingen van mens tot mens”, zo beleeft Henny haar vrijwilligerswerk.
Met de ervaring vanuit haar professie is zij sinds een aantal jaren onder andere actief als taalmaatje en bezoekt ze de oudere gemeenteleden van de kerk (seniorenpastoraat). Henny heeft tot haar 65e jaar als activiteitenbegeleidster met demente ouderen gewerkt. “Wat kan ik voor deze mensen betekenen in deze situatie?”, was voor haar de belangrijkste werkmotivatie.
De wederkerigheid in haar betaalde werk ervaart ze nu ook in haar vrijwilligerswerk; ze geeft hulp en aandacht en krijgt zoveel daarvoor terug. Als voorbeeld vertelt ze over een gezin uit Syrië, die ze voor het eerst ontmoette in het taalcafé, waar ze nu wekelijks thuiskomt en als moeder of oma wordt gezien. De wederzijdse herkenning van een vluchteling later in het dorp en het deel uit mogen maken van hun leven, ziet Henny als een cadeau voor haarzelf. Wekelijks zet Henny zich in bij het taalcafé. Ze spreekt daar mensen met diverse nationaliteiten zoals Afrikanen, Eritreeërs of Syriërs. Hoe weinig de deelnemers soms de Nederlandse taal beheersen, toch komt ze met wat Engelse woorden, handen- en voetenwerk tot “hele mooie momenten van contact”.
Vanuit haar taak als activiteitenbegeleidster kan ze goed omgaan met groepen mensen en proeven welke verschillende behoeftes er zoal leven. De ontmoetingen in de bibliotheek waar het taalcafé plaatsvindt, is een fijne omgeving om samen te komen. Een prentenboek, een atlas en een woordenboek kunnen het onderling contact en de communicatie tussen de diverse nationaliteiten vergemakkelijken. Zo vertelt Henny na haar vakantie met behulp van een atlas waar ze zoal geweest is.
Voor verbetering van de Nederlandse taal van de vluchtelingen gebruikt ze haar zelfgemaakte woordenschema’s bijv. met tegenstellingen, zoals zwart-wit, licht-donker, voor-achter of ze oefent heel basaal de getallen, de dagen of de jaargetijden.
Bij de vraag wat haar meest bijzondere contact in de afgelopen tijd is geweest, is het lange tijd stil en gaat Henny rustig tegen de rugleuning zitten. Even later vertelt ze met een grote glimlach over de fietstocht naar Naarden met 2 bootvluchtelingen, die de middag van hun leven hadden “met blijdschap in hun gezichten”.
Henny heeft moeten leren om haar grenzen aan te geven en nee te zeggen tegen sommige vrijwilligerstaken, zoals vergaderingen bijwonen of administratieve taken, waar ze niet dol op is. Het omkijken naar en het in verbinding gaan met de mensen om haar heen betekent voor Henny een betekenisvol leven hebben.
Interview: Willie van Hamersveld
Foto: Marielle de Veen